Parfum imitaties - alles over imitatiegeuren

Het ontwikkelen van parfums kost enorm veel tijd, energie en geld. Voordat een nieuw parfum op de markt verschijnt is er maanden, soms jaren van research aan vooraf gegaan. De vaak niet geringe kosten die hiermee gepaard gaan worden uiteindelijk in de verkoopprijs aan de consument doorberekend. Een parfumproducent is uiteraard geen charitatieve instelling en heeft als doel om geld te verdienen. Elke euro die geïnvesteerd wordt zal daarom uiteindelijk ook weer terugverdiend moeten worden.

Na het ontwikkelingsproces is het nog niet klaar met de kosten. Voor de marketing van het nieuwe parfum wordt vaak een flink budget uitgetrokken. Print campagnes in vaak dure glossy magazines, billboards en vaak zeer fraaie commercials op televisie zijn marketingmethodes die veel ingezet worden door de parfumindustrie. Niet zelden wordt er een beroemde zangeres, actrice of fotomodel ingezet als gezicht van de reclamecampagne. Dit kost vaak bakken met geld en wordt uiteindelijk ook weer in de verkoopprijs verwerkt.

Dat parfums in de categorie luxe producten vallen is een feit. De prijs van een merkparfum of eau de toilette ligt per liter vele malen hoger dan de prijs van een goede fles wijn of champagne.

Een branche waar voor relatief veel geld producten verkocht worden aan consumenten en er een grote afzetmarkt is, maakt het voor bedrijven interessant om te proberen een graantje mee te pikken. De zogenaamde imitatiegeurtjes liften mee op het succes van de merkgeuren. Door deze geurtjes te verkopen tegen vaak een fractie van de verkoopprijs van het originele parfum is een deel van de consumenten over te halen om voor de goedkopere variant te kiezen.

Een imitatiegeurtje is een parfum dat wat betreft samenstelling, geur, productkenmerken en soms ook flesje, verpakking of naam lijkt op bestaande merkparfums. Omdat veel onderdelen van een parfummerk vaak wettelijk beschermd zijn door het merkenrecht, is het exact kopiëren uiteraard niet toegestaan. Op dat moment is er sprake van een ongeoorloofde imitatie ofwel merkvervalsing. Het produceren en handelen in merkvervalsingen is strafbaar en wordt soms flink aangepakt.

Wie op vakantie in het buitenland een nepgeurtjes koopt en die vervolgens meeneemt naar Nederland mag dat officieel niet doen. Voor kleine hoeveelheden (enkele stuks voor persoonlijk gebruik) bestaat een gedoogbeleid, maar hier kunnen volgens ons geen rechten aan ontleend worden. Beter is om je vingers daar niet aan te branden.

Het grootste deel van de zogenaamde imitatiegeurtjes blijft net of ruim binnen de grens van het toelaatbare. Het op de markt brengen van een geurtje met een totaal eigen identiteit, maar zeggen dat hij vergelijkbaar is met merk “X” kun je zonder enig probleem doen. Dit is hetgeen wat de meeste producenten en verkopers van imitatieluchtjes doen. Dit zijn de geurtjes die je vooral op markten, braderieën en in sommige winkels tegenkomt.

Sommige geurtjes lijken iets meer op het origineel waardoor de grens van het toelaatbare in een enkel geval wel wordt overschreden. Als consument hoef je je hier vrijwel geen zorgen om te maken, want als je iets op een markt of in een winkel koopt ga je er van uit dat wat aangeboden wordt niet illegaal is.

Sommige bedrijven produceren zelfs hele eigen lijnen die gebaseerd zijn op of geïnspireerd zijn door de merkparfums. Deze parfums worden vaak via markthandelaren, discountwinkels en zogenaamde multi-level-marketingsystemen verkocht. Vooral de laatste variant, waarbij men niet alleen gebruiker, maar ook distributeur is, heeft enorm aan populariteit gewonnen de afgelopen decennia. Een voorbeeld hiervan is FM parfums, dat via een MLM-systeem werkt en zelf niet rechtstreeks aan consumenten verkoopt.

Bij het aanbieden van imitatiegeuren hoor of lees je vaak kreten zoals “niet te onderscheiden van het echte geurtje”, “is exact hetzelfde als …”, “ruikt hetzelfde als” of “betaal alleen de geur en niet de naam”.

Deze uitspraken zijn zowel inhoudsloos als gebaseerd op iets wat niet waar is. Het is een feit dat het eindresultaat wat in een flesje geurwater zit voortkomt uit een mix van de juiste basisingrediënten in de exact goede hoeveelheden, die een aantal behandelingen in de juiste volgorde en op de juiste wijze hebben ondergaan. Het eindresultaat kan vrijwel nooit een 100% match zijn met het origineel, hoe graag ze het je willen doen geloven. Dat het gros van de consumenten het onderscheid niet ruikt tussen origineel en imitatie heeft meer te maken met de beperkingen van de kopers c.q.. gebruikers om echt te ruiken en te kunnen analyseren. In sommige gevallen komt de geur wel heel erg dicht in de buurt en wordt het verschil pas duidelijk in een laboratorium.

Buiten het feit of een geur vrijwel identiek is, bestaat er ook nog iets als beleving. Het kopen van een lekker parfum in een mooi flesje is jezelf verwennen of verwend worden. Als je met Kerstmis je pakje opendoet en er zit een imitatie van Chanel in het doosje in plaats van de echte Chanel, dan zullen veel vrouwen/mannen toch teleurgesteld zijn. Een goedkope imitatie doet vaak ook erg goedkoop aan in zo’n geval. Een bewijs dat merkbeleving en status een bepaalde waarde vertegenwoordigen die vertaald mag worden in een hogere prijs.